Υπάρχουν γονείς που έχουν καλλιεργήσει μια φυσική, όμορφη σχέση με τα παιδιά τους, ενώ άλλοι δεν το έχουν καταφέρει. Αν έχετε διαρκώς συγκρούσεις με τα παιδιά σας, δεν είστε οι μόνοι.
Η σχέση των γονέων με τα παιδιά, είναι από τη φύση της περίπλοκη και καμιά φορά, οι γονείς υιοθετούν συμπεριφορές και συνήθειες που δημιουργούν απόσταση, αντί να ενισχύουν τη σύνδεση.
Τα μοτίβα αυτά, μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα διαρκείς εντάσεις, παρανοήσεις και συναισθηματική εξουθένωση και από τις δύο πλευρές.
Οι ψυχολόγοι, έχοντας μελετήσει διαφόρων ειδών σχέσεις, έχουν αναγνωρίσει τις κοινές συμπεριφορές που βλάπτουν αυτό τον ιδιαίτερο δεσμό. Ευτυχώς, υπάρχει περιθώριο βελτίωσης.
Αν μπορείτε να αναγνωρίσετε τις συμπεριφορές αυτές και τις συνέπειές τους, θα μπορέσετε να κάνετε τις αναγκαίες προσαρμογές ώστε να βελτιώσετε την επικοινωνία και να ξαναχτίσετε την εμπιστοσύνη. Μία δυνατή σύνδεση επιτρέπει τη φυσική συνεργασία – χωρίς διαρκείς συγκρούσεις.
Οι γονείς που έχουν ταραχώδεις σχέσεις με τα παιδιά τους, συνήθως κάνουν αυτά τα 7 λάθη
- Εστιάζουν στον έλεγχο και όχι στη σύνδεση
- Αποκρίνονται με βάση το συναίσθημα και όχι με οδηγό την κατανόηση
- Αξιώνουν σεβασμό από τα παιδιά, χωρίς να τον εκφράζουν
- Εστιάζουν στην τελειότητα και όχι στην πρόοδο
- Προσφέρουν υπερβολικά πολλά
- Αποφεύγουν τις δυσάρεστες συζητήσεις
- Έχουν την απαίτηση από τα παιδιά να είναι ψύχραιμα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι
Εστιάζουν στον έλεγχο και όχι στη σύνδεση
Οι γονείς νιώθουν την ανάγκη να διατηρούν τον έλεγχο και έχουν την αγωνία, τα παιδιά τους να μάθουν τρόπους.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική εστίαση στον έλεγχο και όχι στην καλλιέργεια της σύνδεσης.
Οι γονείς που βάζουν την εξουσία πάνω από την κατανόηση, κάνουν τα παιδιά να νιώθουν ότι δεν ακούγονται, με αποτέλεσμα τα παιδιά να νιώθουν θυμό και να επαναστατούν.
Κανείς δεν αμφισβητεί την αξία των ορίων και της πειθαρχίας. Οι σχέσεις ωστόσο, που βασίζονται στον αυστηρό έλεγχο και όχι στον αμοιβαίο σεβασμό, πάσχουν.
Όταν τα παιδιά νιώθουν ότι δεν έχουν φωνή, θα πιέσουν όσο μπορούν την κατάσταση, με σκοπό να δημιουργήσουν μεγαλύτερη ένταση. Αντί να προσπαθήσουν να τιθασεύσουν κάθε πτυχή της συμπεριφοράς του παιδιού, εστιάστε στη δημιουργία μιας σχέσης όπου αισθάνονται πως τα σέβεστε και τα εκτιμάτε.
Η δυνατή σύνδεση, κάνει τη συνεργασία πιο φυσική και αβίαστη.
Αποκρίνονται με βάση το συναίσθημα και όχι με οδηγό την κατανόηση
Πολλοί γονείς χάνουν την ψυχραιμία τους όταν έρχονται αντιμέτωποι με δύσκολες συμπεριφορές των παιδιών τους. Τους κατακλύζει η απελπισία και ο θυμός τους ξεσπά, χωρίς να το καταλάβουν.
Οι περισσότεροι, το μετανιώνουν αργότερα. Είναι εύκολο να χάσει κάποιος την ψυχραιμία τους όταν ένα παιδί δεν ακούει ή παραβιάζει τα όρια.
Απαντώντας με περισσότερο θυμό και ένταση, η κατάσταση κλιμακώνεται ακόμη περισσότερο.
Πάρτε μια βαθιά ανάσα και αποκριθείτε με ηρεμία.
Προσπαθήστε να καταλάβετε τι συμβαίνει αντί να σπεύσετε να επιβάλλετε την πειθαρχία. Η έκβαση θα είναι εντελώς διαφορετική.
Τα παιδιά, όταν νιώθουν ότι τα ακούτε, αντιδρούν διαφορετικά.
Κανείς γονέας δεν είναι τέλειος. Όσο όμως, αποκρίνεστε με κατανόηση και όχι με θυμό, καλλιεργείτε ένα περιβάλλον όπου το παιδί νιώθει συναισθηματική ασφάλεια και ακούν πρόθυμα τους γονείς.
Αξιώνουν σεβασμό από τα παιδιά, χωρίς να τον εκφράζουν
Οι γονείς, είναι φυσικό να απαιτούν σεβασμό από τα παιδιά τους. Άλλωστε, κάνουν τόσες θυσίες για εκείνα.
Η αλήθεια μπορεί να είναι σκληρή για ένα παιδί που νιώθει πως, δεν υπάρχει λόγος να σας ακούει, από τη στιγμή που εσείς δεν το ακούτε ποτέ.
Μην υποτιμάτε τα συναισθήματα των παιδιών σας. Δεν γίνεται να έχετε την απαίτηση να σας σέβεται, αν δεν είστε εσείς το παράδειγμα του σεβασμού.
Είναι παράδοξο να περιμένετε από ένα παιδί να σας υπακούσει, χωρίς να του έχετε εξηγήσει το σκεπτικό σας.
Σεβασμός, δεν σημαίνει ασυδοσία.
Σημαίνει όμως, πως πρέπει να αντιμετωπίζετε τα παιδιά σας ως ανθρώπους με τη δική τους σκέψη και τα δικά τους συναισθήματα. Αν αρχίσετε ν’ ακούτε τα παιδιά σας, θα δείτε πως, η σχέση σας θα αλλάξει.
Το παιδί θα γίνει πιο ανοιχτό, πιο συνεργάσιμο και θα νιώθει περισσότερο σεβασμό.
Εστιάζουν στην τελειότητα και όχι στην πρόοδο
Οι γονείς, συχνά νιώθουν την πίεση να είναι τέλειοι. Απαιτούν πολλά από τον εαυτό τους.
Αυτού του είδους η πίεση, είναι εξουθενωτική για εσάς και αποπνικτική και για το παιδί σας. Τα παιδιά, δεν έχουν ανάγκη από τον τέλειο γονέα. Αυτό που έχουν ανάγκη, είναι οι γονείς τους να είναι παρόντες.
Ο ψυχολόγος Donald Winnicott έχει εισάγει την έννοια «του επαρκή γονέα», δηλαδή εκείνου που προσπαθεί.
Με απλά λόγια, τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη από τους τέλειους γονείς. Αυτό που έχουν ανάγκη, είναι δύο γονείς που τα ακούν και τα στηρίζουν.
Απελευθερωθείτε από την ψευδαίσθηση της τελειότητας και θα δείτε πως η σχέση σας, θα βελτιωθεί.
Μην εστιάζετε σε όσα λάθη κάνετε, αλλά στην πρόοδο που σημειώνετε, τόσο εσείς, όσο και το παιδί σας.
Η μεταστροφή αυτή, θα αλλάξει θεαματικά τη σχέση σας.
Καμιά φορά, το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να πάρετε μια ανάσα και να αφήσετε τα πράγματα να εξελιχθούν φυσικά.
Προσφέρουν υπερβολικά πολλά
Ακούγεται παράδοξο; Άλλωστε, ποιος γονέας δεν θέλει να δώσει τα πάντα στο παιδί του;
Πώς μπορεί η προσφορά να δημιουργήσει προβλήματα σ’ ένα παιδί;
Αν λέτε διαρκώς «ναι» στα παιδιά σας, αν δεν τους χαλάτε ποτέ χατίρι, αν τους λύνετε όλα τα προβλήματα, δεν τα βοηθάτε να γίνουν ευτυχισμένα.
Τα παιδιά που τα βρίσκουν όλα έτοιμα, γίνονται κακομαθημένα και ανυπόμονα.
Όταν δίνουμε τα πάντα στα παιδιά, ή σε υλικά αγαθά, η όταν τα προστατεύουμε από κάθε πρόκληση, τους στερούμε τη δυνατότητα να καλλιεργήσουν την ψυχική τους ανθεκτικότητα.
Όταν δεν γίνεται το δικό τους, μπορεί να καταρρεύσουν συναισθηματικά ή να έχουν ξεσπάσματα θυμού.
Οι γονείς πρέπει να αφήνουν στα παιδιά το περιθώριο να αντιμετωπίζουν μόνα τους τις προκλήσεις και τις δυσκολίες τους.
Πολύ συχνά, το καλύτερο που έχετε να κάνετε, είναι να τα αφήσετε να τα διαχειριστούν μόνα τους, ενώ εσείς τους δίνετε υποστήριξη.
Αποφεύγουν τις δυσάρεστες συζητήσεις
Αρκετά ζητήματα προκαλούν αμηχανία. Οι γονείς θεωρούν ότι, αποφεύγοντας δύσκολες συζητήσεις σχετικά με λάθη, συναισθήματα και επώδυνες εμπειρίες, τα προστατεύουν.
Η σιωπή δεν κάνει τα προβλήματα να εξαφανιστούν. Αντίθετα, κάνει τα παιδιά να νιώθουν ότι είναι μόνα τους.
Η ψυχολόγος Brené Brown μας θυμίζει πως, «η ευαλωτότητα είναι η κοιτίδα της αγάπης, της χαράς, της σύνδεσης, του θάρρους, της ευαισθησίας και της δημιουργικότητας».
Αποφεύγοντας δύσκολες συζητήσεις, χάνουμε την ευκαιρία να καλλιεργήσουμε την εμπιστοσύνη και τη σύνδεση.
Αντίθετα, με την ειλικρίνεια – ακόμη και όταν προκαλεί δυσφορία – διδάσκετε στα παιδιά σας ότι, τα συναισθήματά τους έχουν αξία και πως μπορούν πάντα σε εσάς να βρίσκουν στήριξη και δύναμη.
Όσο πιο ανοιχτοί είναι γονείς, τόσο πιο ανοιχτά θα είναι και τα παιδιά.
Έχουν την απαίτηση από τα παιδιά να είναι ψύχραιμα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι
Πολλοί είναι οι γονείς που, φτάνουν στα όριά τους με τις συναισθηματικές εκρήξεις των παιδιών τους. Απαιτούν από ένα παιδί που κατακλύζεται από συναισθήματα, να ηρεμήσει από την μια στιγμή στην άλλη.
Σκεφτείτε όμως, πόσο συχνά χάνετε εσείς την ψυχραιμία σας.
Μήπως υψώνετε τον τόνο της φωνής, ξεφυσάτε αγανακτισμένοι, ή κλείνεστε στον εαυτό σας;
Αν είναι δύσκολο για εσάς να κρατήσετε την ψυχραιμία σας, φανταστείτε πόσο πιο δύσκολο είναι για ένα παιδί. Τα παιδιά μαθαίνουν από τους γονείς τη συναισθητική αυτό – ρύθμιση.
Αν περιμένετε από τα παιδιά να ηρεμήσουν τη στιγμή που εσείς τους φωνάζετε ή σταματάτε να τους μιλάτε, τους στέλνετε μπερδεμένα μηνύματα.
Προσπαθήστε συνειδητά να διατηρείτε την ψυχραιμία σας, αντί να το απαιτείτε νευριασμένα από το παιδί σας.
Θα δείτε ότι και το παιδί σας, θα είναι πιο ήρεμο. Από το παράδειγμα των παιδιών μαθαίνουν τα παιδιά.
