Διαφήμιση - Advertisement
Το να είσαι γονέας, είναι ένα ταξίδι ζωής, το οποίο εμπεριέχει προβλήματα και δυσχέρειες. Μεγαλώνοντας τα παιδιά, οι δυναμικές με τους γονείς τους αλλάζουν. Και όμως, υπάρχουν γονείς που δεν μπορούν να διαχειριστούν εύκολα αυτή την μετάβαση και θέλουν να εξακολουθούν να έχουν τα ηνία στη ζωή των ενήλικων παιδιών τους.
Οι γονείς που επιμένουν να ελέγχουν τη ζωή των παιδιών τους, διαθέτουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αυτά είναι που διαμορφώνουν τη γονεϊκή τους φιλοσοφία και εκφράζονται μέσα από συμπεριφορές που έχουν κυριαρχικό ή καταπιεστικό τόνο.
Αποκαλύπτοντας και καταλαβαίνοντας τους λόγους που ωθούν τις συμπεριφορές αυτές, προάγεται η κατανόηση και καλλιεργούνται υγιέστερες δυναμικές μέσα στην οικογένεια. Ας ανακαλύψουμε τα χαρακτηριστικά που έχουν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία γονείς, οι οποίοι έχουν την ανάγκη να ελέγχουν τη ζωή των παιδιών τους.
Οι γονείς που θέλουν να ελέγχουν τη ζωή των ενήλικων παιδιών τους, έχουν συνήθως αυτά τα 7 χαρακτηριστικά
- Φοβούνται ότι θα χάσουν την επαφή τους
- Δυσκολία στην αποδοχή της αλλαγής
- Αδυναμία να εμπιστευτούν
- Αντίσταση στην αλλαγή
- Παρανοούν την έννοια της ευημερίας
- Έμφαση στην ασφάλεια
- Απουσία υποστηρικτικής κοινότητας
- Αυστηρό σύστημα πεποιθήσεων
- Αδυναμία αποδοχής της αποτυχίας
Φοβούνται ότι θα χάσουν την επαφή τους
Όταν αποκτάς παιδιά, ξεκινάς ένα ταξίδι που σε αναδιαμορφώνει. Κάποιοι γονείς έχουν συνυφάνει τον ρόλο του γονιού τόσο στενά με την ταυτότητά τους, ώστε αρνούνται να αποδεχτούν ότι τα παιδιά τους έχουν ωριμάσει και είναι ανεξάρτητοι ενήλικες.
Ο φόβος ότι θα χάσουν την επαφή με τα παιδιά, μπορεί να οδηγήσει τους γονείς στην ανάγκη εξάσκησης ελέγχου. Η άρνηση αποδοχής της αλλαγής, μπορεί να ερμηνεύεται στη συμπεριφορά, μέσα από την άσκοπη προσφορά συμβουλών ή την ανάμιξη στη λήψη αποφάσεων των παιδιών.
Είναι άλλωστε, ένας τρόπος διατήρησης ενός σκοπού και μιας επαφής με το παιδί.
Ένα μεγάλο κομμάτι της γονεϊκής πορείας, είναι η μετάβαση από τον ρόλο του φροντιστή σε εκείνον του συμβούλου. Μέσα από την αποδοχή της αλλαγής αυτής, οι γονείς θα μπορέσουν να καλλιεργήσουν υγιείς σχέσεις, βασισμένες στον αμοιβαίο σεβασμό και την κατανόηση, σχέσεις απαλλαγμένες από τον έλεγχο.
Δυσκολία στην αποδοχή της αλλαγής
Το μόνο βέβαιο στη ζωή είναι αλλαγή. Παρόλα αυτά, η αποδοχή της δεν είναι τόσο εύκολη. Οι γονείς, δυσκολεύονται να αποδεχτούν το γεγονός ότι τα παιδιά μεγαλώνοντας, μπορεί να ακολουθήσουν διαφορετικό δρόμο ή να έχουν διαφορετικές απόψεις από τις δικές τους.
Η δυσφορία αυτή, μπορεί να ερμηνεύεται ως ανάγκη ελέγχου της ζωής του ενήλικου παιδιού.
Δεν είναι εύκολο για έναν γονέα να αφήσει το παιδί του να πάρει αυτόνομα αποφάσεις. Ειδικά όταν οι αντιλήψεις γονέων και παιδιών διαφέρουν πολύ.
Μπορεί η συμπεριφορά αυτή να απορρέει από ευγενή κίνητρα, όπως το ενδιαφέρον και η ανησυχία, όμως πιέζει και επιβαρύνει τις σχέσεις.
Είναι όμως σημαντικό, οι γονείς να καταλάβουν ότι, τα ενήλικα παιδιά, έχουν ανάγκη την ελευθερία να πάρουν αυτόνομα αποφάσεις, να μάθουν από τα λάθη τους, να χαράξουν τη δική τους πορεία στη ζωή.
Ο Γερμανός φιλόσοφος, Friedrich Nietzsche έχει πει ότι «Όλοι έχουν τον δικό τους τρόπο. Όσο για τον έναν, μοναδικό, σωστό τρόπο, αυτός δεν υπάρχει».
Η αποδοχή αυτής της σύνεσης και της σοφίας, μπορεί να βοηθήσει τους μεγαλύτερης ηλικίας γονείς να χαλαρώσουν και να αρχίσουν να χαίρονται που τα παιδιά ακολουθούν το δικό τους μονοπάτι.
Η αλλαγή, εκτός από αναπόδραστη, είναι και αναγκαία για την εξέλιξη και την πρόοδο.
Αποδεχόμενοι το γεγονός αυτό, οι γονείς θα καλλιεργήσουν πιο δυνατούς δεσμούς με τα ενήλικα παιδιά τους, οι οποίοι θα βασίζονται στον σεβασμό της αυτονομίας και της προσωπικότητάς τους.
Αδυναμία να εμπιστευτούν
Η εμπιστοσύνη είναι ο θεμέλιος λίθος κάθε σχέσης. Υπάρχουν γονείς που δυσκολεύονται να εμπιστευτούν την κρίση των παιδιών τους, με αποτέλεσμα να εξασκούν πολύ αυστηρό έλεγχο στη ζωή τους.
Η έλλειψη εμπιστοσύνης, απορρέει από ένα πλήθος λόγων. Ορισμένοι μπορεί να κουβαλούν ανεπίλυτα ζητήματα από το παρελθόν, ενώ για άλλους, η αιτία είναι ο φόβος και η ανασφάλεια.
Να θυμάστε ότι, τα λάθη είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εξέλιξης. Δείξετε εμπιστοσύνη στο ενήλικο παιδί σας, αφήστε το να πάρει αυτόνομα αποφάσεις και να διδαχθεί μέσα από τις συνέπειές τους.
Η εμπιστοσύνη βασίζεται στην αμοιβαιότητα. Έχοντας εμπιστοσύνη στις ικανότητες του ενήλικου παιδιού σας και καλλιεργώντας ένα περιβάλλον αμοιβαίου σεβασμού και διαφάνειας, ενισχύετε τον μεταξύ σας δεσμό.
Αντίσταση στην αλλαγή
Η αποδοχή του δύσβατου ταξιδιού της προσωπικής ανάπτυξης, βοηθά τους γονείς να απαλλαγούν από την ανάγκη να ασκούν τον έλεγχο και να καλλιεργήσουν πιο υγιείς σχέσεις με τα ενήλικα παιδιά τους.
Η ειλικρίνεια με τον εαυτό είναι το πρώτο βήμα προς την κάμψη της αντίστασης. Απαιτεί την αναγνώριση των φόβων, των ανασφαλειών και την πιθανότητα αποδοχής του μέρους της ευθύνης. Μπορεί η ωμή ειλικρίνεια να είναι άβολη, όμως είναι και αναγκαία για την προσωπική ανάπτυξη και τη βελτίωση των σχέσεων.
Προσωπική ανάπτυξη σημαίνει ανάληψη της ευθύνης για τις πράξεις και τις ενέργειες στη ζωή κάποιου.
Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι, είναι αδύνατον να ελέγξετε τα πάντα, ειδικά στη ζωή ενός ενηλίκου. Το μόνο που είναι υπό τον έλεγχό σας, είναι οι επιλογές σας και ο τρόπος που ανταποκρίνεστε στις συνθήκες.
Μέσα από την πρόοδο και την εξέλιξη, βελτιώνουμε τη ζωή και επηρεάζουμε ευνοϊκά τους γύρω μας.
Η συγγραφέας Anais Nin έχει παρατηρήσει ότι «Δεν μεγαλώνουμε μόνο χρονολογικά. Καμιά φορά η ωρίμανση έρχεται αναλογικά και όχι σε όλες τις πτυχές της ζωής. Μερικώς ωριμάζουμε. Μπορεί να είμαστε ώριμοι σε κάποια πράγματα και σε άλλα, καθόλου».
Η αποδοχή του περίπλοκου ταξιδιού της προσωπικής ανάπτυξης μπορεί να σας βοηθήσει να χαλαρώσετε τον έλεγχο που εξασκείτε στα παιδιά και να καλλιεργήσετε υγιείς σχέσεις μαζί τους.
Παρανοούν την έννοια της ευημερίας
Επικρατεί παρανόηση γύρω από την έννοια της ευημερίας. Πολλοί θεωρούν ότι η ευημερία εξαρτάται από τον πλούτο και τη δύναμη.
Η αυθεντική ευημερία ωστόσο, εμπεριέχει πολλά περισσότερα. Κυρίως, εξαρτάται από τη σύμπνοια των οικονομικών μας αποφάσεων και τις βαθύτερες αξίες μας και την αξιοποίηση των πόρων μας προς την κατεύθυνση της θετικής αλλαγής.
Πολλοί είναι οι γινείς που έχουν παρανοήσει την έννοια της ευημερίας. Η διαστρέβλωση αυτή, μπορεί να εκφραστεί μέσα από ελεγκτικές συμπεριφορές προς τα ενήλικα παιδιά τους.
Μπορεί οι γονείς να θεωρούν πως τα παιδιά πρέπει να ακολουθήσουν τον δρόμο της ασφάλειας προκειμένου να είναι ευτυχισμένα. Αυτό όμως, μπορεί να υποθάλπει εντάσεις και θυμό, ενδεχομένως να καταπνίγει τις δημιουργικές δυνατότητες του παιδιού και την ατομική του έκφραση.
Η ευημερία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αυτογνωσία και την προσωπική ανάπτυξη.
Αντιμετωπίζοντας τους φόβους και καταρρίπτοντας τις περιοριστικές μας πεποιθήσεις, θα καταφέρουν να καθοδηγήσουμε τα παιδιά μας, χωρίς να καταφεύγουμε στον συνεχή έλεγχο.
Οι γονείς πρέπει να νοηματοδοτήσουν ορθά την έννοια της ευημερίας και να βοηθήσουν τα παιδιά τους να κάνουν το ίδιο. Έτσι, θα καλλιεργήσουν ένα περιβάλλον αμοιβαίου σεβασμού, δημιουργικότητας και γνήσιας προόδου.
Έμφαση στην ασφάλεια
Το ένστικτο του γονέα είναι να προστατεύει το παιδί από τον πόνο και τη δυσφορία.
Το προστατευτικό ένστικτο όμως, μπορεί να γίνει υπερπροστατευτικότητα και ελεγκτική συμπεριφορά.
Στην προσπάθειά τους να θωρακίσουν τα ενήλικα παιδιά τους από την απογοήτευση και την αποτυχία, οι γονείς αναχαιτίζουν την εξέλιξή τους. Οι προκλήσεις της ζωής και οι ανατροπές της, εκτός από αναπόδραστες, είναι και αναγκαίες για την πρόοδο και την προσωπική ανάπτυξη.
Αντίστοιχα, η αντιμετώπιση και η υπέρβαση των εμποδίων, καλλιεργεί την ψυχική ανθεκτικότητα, τις ικανότητες επίλυσης προβλημάτων και το αίσθημα της αυτάρκειας. Προσπαθώντας όμως να ελέγξετε τις ζωές των ενήλικων παιδιών σας ώστε αυτά να είναι ασφαλή, ακούσια τους στερείτε αυτές τις πολύτιμες εμπειρίες της ζωής.
Χαλαρώνοντας τα ηνία και επιτρέποντας στα ενήλικα παιδιά τους να βιώσουν τα σκαμπανεβάσματα της ζωής, οι γονείς τα βοηθούν να εξελιχθούν. Παράλληλα, καλλιεργούν μαζί τους υγιέστερη δυναμική σχέσεων, η οποία βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και την αυτονομία.
Απουσία υποστηρικτικής κοινότητας
Η υποστηρικτική κοινότητα, παίζει καθοριστικό ρόλο στη ζωή κάθε ατόμου. Προσφέρει συναισθηματική υποστήριξη, εμπλουτίζει τις εμπειρίες και τις αντιλήψεις μας και προάγει την προσωπική μας εξέλιξη. Αν οι γονείς δεν έχουν ένα υποστηρικτικό δίκτυο φίλων ή συγγενών, μπορεί να έχουν την ανάγκη να ασκούν τον έλεγχο στη ζωή των παιδιών.
Χωρίς υποστηρικτικό δίκτυο, οι γονείς μπορεί να μεταθέτουν το βάρος των κοινωνικών και συναισθηματικών τους αναγκών στα παιδιά τους, εξασκώντας αυστηρό έλεγχο στη ζωή τους. Μπορεί να μην μπορούν να διακρίνουν μεταξύ του ρόλου τους ως γονείς και ως αυτόνομων ατόμων.
Η δημιουργία αυθεντικών σχέσεων, εκτός της οικογένειας, είναι αναγκαία για την προσωπική ευημερία και την εξέλιξη του ατόμου. Αλληλεπιδράστε με την κοινωνία, διαμορφώστε φιλίες, αναζητήστε επαγγελματική βοήθεια, ώστε να έχετε την αναγκαία στήριξη, χωρίς να καταπιέζετε τα παιδιά σας.
Μέσα από τις σχέσεις μας με τους άλλους, αντλούμε δύναμη για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της ζωής, αλλά και να απολαύσουμε τις χαρές της.
Καλλιεργώντας ένα ισχυρό υποστηρικτικό δίκτυο, οι γονείς θα εμπλουτίσουν τη ζωή τους, ενώ παράλληλα να καλλιεργήσουν υγιείς δυναμικές στη σχέσεις με τα παιδιά τους.
Ανεξάρτητα από την ηλικία μας, πάντα έχουμε ανάγκη την κοινότητα και ένα ανθρώπινο δίκτυο.
Αυστηρό σύστημα πεποιθήσεων
Το σύστημα των πεποιθήσεων κάθε ανθρώπου, διαμορφώνει τη νοοτροπία και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Όταν όμως το αξιακό σύστημα είναι άκαμπτο και αυστηρό, μπορεί ο άνθρωπος να έχει ελεγκτικές συμπεριφορές.
Οι μεγαλύτερης ηλικίας γονείς που έχουν αμετακίνητες πεποιθήσεις, μπορεί να θέλουν να τις επιβάλουν στα ενήλικα παιδιά τους. Να περιμένουν τα παιδιά τους να συμμορφώνονται στα δικά τους ιδανικά. Μπορεί να αρνούνται οι γονείς να καταλάβουν ότι τα παιδιά εμφορούνται από διαφορετικές πεποιθήσεις.
Η αποδοχή της ευελιξίας και η διαφάνεια, είναι αναγκαίες για την προσωπική εξέλιξη και την προαγωγή υγιών σχέσεων. Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι, όλοι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να φέρουν τις προσωπικές τους αντιλήψεις και να λαμβάνουν τις αποφάσεις τους αυτόνομα.
Κάθε άνθρωπος διέπεται από το προσωπικότητα σύστημα πεποιθήσεων. Πρέπει να αναγνωρίζετε και να σέβεστε την αυτονομία και τις αντιλήψεις του ενήλικου παιδιού σας. Πρόκειται για ένα αναγκαίο βήμα προς την καλλιέργεια μιας πιο υγιούς δυναμικής της σχέσης γονιού – παιδιού.
Αδυναμία αποδοχής της αποτυχίας
Η αποτυχία είναι αναπόδραστο κομμάτι της ζωής. Μέσα από τα λάθη μας μαθαίνουμε, εξελισσόμαστε, ανακαλύπτουμε νέες δυνατότητες. Ορισμένοι γονείς δεν έχουν καταφέρει να την ερμηνεύσουν έτσι – κάτι που έχει αντίκτυπο και στη ζωή των ενήλικων παιδιών τους.
Η αδυναμία του ανθρώπου να αποδεχτεί την αποτυχία, εκφράζεται μέσα από ελεγκτικές συμπεριφορές. Τα μοτίβα αυτά, μπορεί να αποσκοπούν στην προστασία των παιδιών από τον πόνο και την απογοήτευση, όμως στην πραγματικότητα, οι γονείς προβάλλουν τους δικούς τους φόβους στα παιδιά.
Αν μάθετε ν’ αποδέχεστε την αποτυχία ως φυσιολογικό κομμάτι της ζωής, θα καλλιεργήσετε την ανθεκτικότητα και τη δημιουργικότητά σας. Σημασία έχει να καταλάβετε πως, κάθε ανατροπή είναι μια ευκαιρία για μάθηση – όχι σημάδι ανεπάρκειας.
Η προσέγγιση αυτή χρειάζεται αυτογνωσία και προσπάθεια για προσωπική ανάπτυξη. Μέσα από την αποδοχή των αποτυχιών, εξελισσόμαστε ως άνθρωποι, ενώ εξασκούμε και την ανθεκτικότητα των ενήλικων παιδιών μας.
Δώστε τους θάρρος να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις, να μάθουν μέσα από τα λάθη τους και να βλέπουν την αποτυχία ως τον δρόμο προς την επίτευξη των στόχων τους.
Tip: Κατανοώντας τις αλλαγές
Το πλέγμα των ανθρώπινων σχέσεων είναι περίπλοκο, ενώ ο δεσμός του γονέα με το παιδί είναι ένας από τους πιο ευαίσθητους.
Ενώ τα γνωρίσματα αυτά, μας βοηθούν να καταλάβουμε τους λόγους για τους οποίους ορισμένοι γονείς έχουν την ανάγκη να ελέγχουν την ζωή των παιδιών τους, είναι εξίσου σημαντικό να καταλάβουμε ότι δεν είναι ανάγκη να τα διαιωνίζουμε.
Κάθε άνθρωπος, κάθε γονιός, κάθε παιδί και, κάθε σχέση, είναι μοναδικά, σχηματισμένα από τις χιλιάδες διαφορετικές εμπειρίες, πεποιθήσεις και συναισθήματα. Το κλειδί για τη διαχείριση των περιπλοκοτήτων, δεν είναι ο έλεγχος, αλλά η κατανόηση, η επικοινωνία, η ενσυναίσθηση.
Είτε είστε ένα γονιός που δεν μπορεί να διαχειριστεί τις αλλαγές της σχέσης με το παιδί του, ή είστε το ίδιο το ενήλικο παιδί, πάντα να θυμάστε ότι η αλλαγή είναι εφικτή. Μέσα από την αναγνώριση και την αντιμετώπιση των παραπάνω ζητημάτων, θα καταφέρετε ν’ αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες.
Τελικά, αυτό που έχει σημασία είναι η καλλιέργεια σχέσεων στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και της κατανόησης. Οι γονείς πρέπει να επιτρέψουν στα ενήλικα παιδιά τους ν’ ανοίξουν φτερά, διατηρώντας παράλληλα έναν σταθερό και ασφαλή δεσμό μαζί τους.
Δηλαδή, αποδεχόμενοι την αλλαγή, τόσο τη δική τους, όσο και των παιδιών. Έτσι εμπλουτίζεται και ομορφαίνει το ταξίδι της γονεϊκότητας. Να θυμάστε πως, και οι γονείς μεγαλώνοντας, μαθαίνουν.
