Διαφήμιση - Advertisement
Για πολλούς, η ιδέα του να μεγαλώνεις χωρίς σύντροφο μπορεί να προκαλέσει ανάμεικτα συναισθήματα, οδηγώντας σε συνήθειες που αντανακλούν μια βαθιά ριζωμένη επιθυμία για σύνδεση.
Συχνά, οι γυναίκες υιοθετούν εν αγνοία τους συμπεριφορές που σηματοδοτούν την ανησυχία τους για την αντιμετώπιση του μέλλοντος και μόνο, είτε μέσω της ιεράρχησης ορισμένων σχέσεων είτε μέσω της συνεχούς αναζήτησης διαβεβαίωσης.
Στο άρθρο αναλύονται κοινές, λεπτές συνήθειες, προσφέροντας ιδέες για το πώς η αναγνώριση αυτών των μοτίβων μπορεί να βοηθήσει στην οικοδόμηση μιας πιο πλήρους και σίγουρης ζωής, είτε μόνη είτε με κάποιον άλλο.
Οι γυναίκες που φοβούνται να γεράσουν μόνες, συνήθως έχουν αυτές τις 8 συνήθειες, χωρίς να το καταλάβουν
- Κρατιούνται από σχέσεις
- Θέλουν να μένουν μόνες, όχι για πολύ
- Ανησυχούν πολύ για την εμφάνισή τους
- Υπεραναλύουν
- Σχεδιάζουν πάντα το μέλλον
- Συμμετέχουν σε συλλογικές δραστηριότητες
- Έχουν ισχυρό ένστικτο φροντίδας
- Είναι υπερβολικά ανεξάρτητες
Κρατιούνται από σχέσεις
Οι ανθρώπινες συνδέσεις είναι πολύπλοκες. Είναι γεμάτες ανατροπές, στιγμές ευδαιμονίας και εξάρσεις στενοχώριας. Ωστόσο, είναι αυτά που μας κάνουν ανθρώπους, αυτά που δίνουν νόημα στη ζωή μας. Για τις γυναίκες που φοβούνται την μοναξιά και τον χρόνο οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ιδιαίτερα σημαντικές.
Προσπαθούν πολύ να διατηρήσουν τη σχέση τους. Μπορεί να πλησιάσουν περισσότερο, να προσπαθήσουν εντονότερα για να συνεχίσουν τη συζήτηση ή να καταβάλουν μεγαλύτερη προσπάθεια για να σας δουν. Γιατί; Επειδή φοβούνται τι θα μπορούσε να συμβεί αν χάσουν αυτές τις σχέσεις. Φοβούνται τη μοναξιά που θα μπορούσε ενδεχομένως να ακολουθήσει.
Ωστόσο, αυτό δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό – στην πραγματικότητα, η επιθυμία τους για σύνδεση μπορεί να κάνει αυτές τις γυναίκες εξαιρετικά καλές στη διατήρηση των σχέσεων. Είναι οι φίλοι που δεν θα ξεχάσουν τα γενέθλιά σας, αυτοί που θα είναι πάντα εκεί όταν χρειάζεστε έναν ώμο για να στηριχτείτε.
Θέλουν να μένουν μόνες, όχι για πολύ
Η μοναχικότητα, προσφέρει χαλάρωση και ηρεμία. Για τις γυναίκες που φοβούνται το πέρασμα του χρόνου ωστόσο, υπάρχει ένα όριο. Οι γυναίκες που φοβούνται τον χρόνο, επιδιώκουν την ανθρώπινη παρέα.
Αγαπούν την μοναχικότητά τους, αλλά επίσης λαχταρούν ανθρώπινη αλληλεπίδραση – χρειάζονται αυτήν την ισορροπία στη ζωή τους.
Ανησυχούν πολύ για την εμφάνισή τους
Τα φαινόμενα μπορεί να είναι παραπλανητικά, αλλά και αποκαλυπτικά. Οι γυναίκες που φοβούνται να μεγαλώσουν μόνες τους μπορεί να δίνουν μεγάλη έμφαση στην εξωτερική τους εμφάνιση.
Μπορεί να ξοδεύουν περισσότερο χρόνο ψωνίζοντας ρούχα, με μακιγιάζ ή άσκηση. Δεν είναι μόνο η ματαιοδοξία. Είναι η προσπάθεια να νιώθουν ελκυστικές και επιθυμητές και ως εκ τούτου, τρόπος αποφυγής της μοναξιάς.
Η συγγραφέας Τζούλι Χάντερ, εξηγεί ότι οι γυναίκες που φοβούνται τον χρόνο περισσότερο από τους άνδρες, επειδή η κοινωνία εκτιμά τη νεολαία και την ομορφιά περισσότερο στις γυναίκες, παρά στους άνδρες.
Υπεραναλύουν
Η υπερανάλυση είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό μεταξύ των γυναικών που φοβούνται να μεγαλώσουν μόνες. Αυτές οι γυναίκες μπορεί να αναμασούν συνεχώς συζητήσεις στο κεφάλι τους ή να ανησυχούν για το πώς θα ερμηνεύσουν οι άλλοι τις ενέργειές τους.
Μπορεί να είναι υπερβολικά επικριτικές με τον εαυτό τους, πάντα αναρωτιούνται αν έχουν πει ή κάνει κάτι λάθος. Αυτό συμβαίνει επειδή ανησυχούν για την εντύπωση που δημιουργούν στους άλλους. Φοβούνται ότι κάθε λάθος μπορεί να οδηγήσει σε απομόνωση και, τελικά, μοναξιά.
Σχεδιάζουν πάντα το μέλλον
Για τις γυναίκες που φοβούνται το μέλλον, ο σχεδιασμός γι’ αυτό μπορεί να είναι υπερβολικός. Θέλουν να σκέφτονται και να είναι προετοιμασμένες για το χειρότερο σενάριο και έχουν στρατηγικές διαχείρισης των απροόπτων.
Ο προγραμματισμός του μέλλοντος, είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των γυναικών που φοβούνται να μεγαλώσουν. Οι γυναίκες που φοβούνται τον χρόνο, αναζητούν τρόπο να έχουν τον έλεγχο ενός αβέβαιου μέλλοντος.
Συμμετέχουν σε συλλογικές δραστηριότητες
Μπορεί να περιμένετε ν’ ακούσετε ότι, οι γυναίκες που φοβούνται τον χρόνο, θα έχουν τάσεις απομόνωσης. Παραδόξως, συχνά ισχύει το αντίθετο! Αυτές οι γυναίκες είναι συχνά αυτές που θα βρείτε να κάνουν εθελοντική εργασία σε κοινοτικές εκδηλώσεις, συμμετοχή σε συλλόγους βιβλίων ή συμμετοχή σε δραστηριότητες της γειτονιάς.
Είναι ενεργές και συμμετέχουν, αναζητώντας πάντα τρόπους για να συνδεθούν με άλλους. Γιατί; Επειδή το να είσαι μέρος μιας κοινότητας, σου δίνει την αίσθηση του ανήκειν και μειώνει τα συναισθήματα της απομόνωσης.
Είναι ο τρόπος τους να διασφαλίσουν ότι δεν είναι μόνες, ακόμα και όταν δεν είναι σε μια σχέση.
Έχουν ισχυρό ένστικτο φροντίδας
Οι γυναίκες που φοβούνται να μεγαλώσουν μόνες τους έχουν συχνά ένα αυξημένο ένστικτο ανατροφής. Μπορεί να είναι οι γυναίκες που θυμούνται πάντα να ποτίζουν τα φυτά του γραφείου ή που πάντα επιβεβαιώνουν ότι το τραπέζι έχει φαγητό για όλους.
Αυτό το ενστικτώδες κίνητρο, είναι ένας τρόπος σχηματισμού και ενίσχυσης των συνδέσεων με τους γύρω τους. Δείχνοντας φροντίδα στους άλλους, ενισχύουν αυτούς τους δεσμούς, μειώνοντας τον κίνδυνο να καταλήξουν μόνοι τους.
Είναι υπερβολικά ανεξάρτητες
Ενώ μπορεί να φαίνεται αντιφατικό, οι γυναίκες που φοβούνται ότι θα μεγαλώσουν μόνες τους είναι έντονα ανεξάρτητες. Έχουν μάθει να βασίζονται στον εαυτό τους, να χειρίζονται τις προκλήσεις της ζωής από μόνοι τους.
Αυτή η ανεξαρτησία πηγάζει από το φόβο τους να μείνουν μόνες. Προετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν τη ζωή χωρίς να στηρίζονται στους άλλους.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι προτιμούν να είναι μόνες. Αντίθετα, είναι έτοιμες ν’ αντιμετωπίσουν την μοναξιά αν έρθει.
Tips
Αν έχετε φτάσει ως εδώ, πιθανότατα έχετε συνειδητοποιήσει ότι οι γυναίκες που φοβούνται να γεράσουν μόνες τους δεν είναι καθόλου αδύναμες.
Δείχνουν ανθεκτικότητα, δύναμη και βαθιά ικανότητα σύνδεσης.
Θυμηθείτε τη διάσημη ρήση του ψυχολόγου Καρλ Ρότζερς: «Το περίεργο παράδοξο είναι ότι όταν αποδέχομαι τον εαυτό μου όπως είμαι, τότε μπορώ να αλλάξω».
Η αναγνώριση αυτών των φόβων είναι ένα ισχυρό πρώτο βήμα για την αντιμετώπισή τους.
Έτσι, όταν βλέπετε μια γυναίκα με αυτές τις συνήθειες, να εκτιμάτε την πολυπλοκότητα και το θάρρος της να αναπτυχθεί παρά τον φόβο της.
Και ίσως, αναλογιστείτε τους δικούς σας φόβους – όλοι πορευόμαστε όλοι σε αυτό το περίπλοκο, όμορφο ταξίδι της ανθρώπινης ύπαρξης;
