Διαφήμιση - Advertisement
Οι άνθρωποι που συχνά βίωναν υποτίμηση από τους γονείς τους, συνήθως εμφανίζουν αυτές τις 8 συμπεριφορές αργότερα στη ζωή τους
Όταν κάποιος υψώνει τη φωνή του, είναι ένα ενδεικτικό σημάδι ότι είναι αναστατωμένος. Όταν ένας γονέας σε υποβαθμίζει πάντα, αυτό αφήνει ένα βαθύτερο σημάδι. Το να σε υποτιμούν οι γονείς κατά την παιδική ηλικία μπορεί να αφήσει βαθιές συναισθηματικές ουλές, συχνά διαμορφώνοντας συμπεριφορές και στην ενηλικίωση.
Η κατανόηση των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων τέτοιων εμπειριών δεν είναι τόσο απλή – και, ωστόσο, εκείνοι που έχουν περάσει αυτήν τη σκληρή ανατροφή συχνά παρουσιάζουν αυτές τις 8 συγκεκριμένες συμπεριφορές ως ενήλικες.
Τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα μιας τέτοιας κριτικής μπορούν να εκδηλωθούν με διάφορους τρόπους, επηρεάζοντας την αυτοεκτίμηση, τις σχέσεις και τον τρόπο με τον οποίο κάποιος χειρίζεται τον κόσμο.
Οι άνθρωποι που συχνά βίωναν υποτίμηση από τους γονείς τους, συνήθως εμφανίζουν αυτές τις 8 συμπεριφορές αργότερα στη ζωή τους
- Υπερανάλυση
- Τελειομανία
- Το σύνδρομο του «καλού παιδιού»
- Δυσκολία ν’ αποδεχτούν φιλοφρονήσεις
- Φόβος συναισθηματικής έκφρασης
- Υψηλές επιδόσεις
- Ισχυροί αμυντικοί μηχανισμοί
- Ψυχική ανθεκτικότητα
Υπερανάλυση
Σκέψεις που τρέχουν με 1.000.000 μίλια την ώρα και, όσο και αν προσπαθείς να ηρεμήσεις, είναι αδύνατον. Αυτή είναι η ζωή των ανθρώπων που υπεραναλύουν τα πάντα.
Για εκείνους που υποβαθμίστηκαν στην παιδική τους ηλικία από τους γονείς, αυτή είναι μια πολύ οικεία εμπειρία. Αμφιβάλλουν διαρκώς για τον εαυτό τους, αναλύουν τις πράξεις τους και τις ενέργειες των άλλων και ανοίγουν έναν αέναο κύκλο γεμάτο από «τι θα γινόταν αν».
Βλέπετε, όταν σας έχουν μειώσει κατά τα πρώτα διαμορφωτικά χρόνια της ζωής σας, αρχίζετε να αμφισβητείτε την αξία σας. Αμφιβάλλετε για τις αποφάσεις σας. Αρχίζετε να πιστεύετε ότι ίσως, απλά ίσως, δεν είστε αρκετά καλός. Κι έτσι, το παρακάνετε, εξετάζετε εξονυχιστικά κάθε λεπτομέρεια, επειδή έχετε την τάση να πιστεύετε ότι δεν μπορείτε να εμπιστευτείτε την κρίση σας.
Βλέπετε, όταν σας έχουν μειώσει κατά τα πρώτα διαμορφωτικά χρόνια της ζωής σας, αρχίζετε να αμφισβητείτε την αξία σας. Αμφιβάλλετε για τις αποφάσεις σας. Αρχίζετε να πιστεύετε ότι ίσως, απλά ίσως, δεν είστε αρκετά καλός. Κι έτσι, το παρακάνετε, εξετάζετε εξονυχιστικά κάθε λεπτομέρεια, επειδή έχετε την τάση να πιστεύετε ότι δεν μπορείτε να εμπιστευτείτε την κρίση σας.
Τελειομανία
Κάθε μικρό λάθος, κάθε μικρή ατέλεια γίνεται στόχος κριτικής και ταπείνωσης. Τα παιδιά που βιώνουν την υποτίμηση από τους γονείς, μεγαλώνουν νιώθοντας ότι τίποτα από όσα κάνουν δεν είναι αρκετά. Μεγαλώνοντας, επιδιώκουν την τελειότητα.
Για να αποφύγουν την κριτική και τον εξευτελισμό, σκέφτονται ότι αν καταφέρουν να κάνουν τα πράγματα τέλεια, τότε ίσως τελικά ν’ ακούσουν το πολυπόθητο «μπράβο».
Ωστόσο, η τελειότητα είναι μια σκληρή ερωμένη. Είναι ένα ανέφικτο πρότυπο που είναι για πάντα απροσπέλαστο και αυτή είναι η παγίδα στην οποία πέφτουν πολλοί που έχουν συχνά υποτιμηθεί στην παιδική τους ηλικία.
Γινόμαστε τελειομανείς επειδή προσπαθούμε να αποδείξουμε την αξία μας, στον εαυτό μας και στους άλλους.
Το σύνδρομο του «καλού παιδιού»
Η έντονη υποχωρητικότητα είναι μία από τις τέσσερις συναισθηματικές αποκρίσεις στο τραύμα, μαζί με τη φυγή, την πάλη και το πάγωμα. H ανάγκη να γίνει κάποιος αρεστός, προέρχεται από την επιθυμία αποφυγής της σύγκρουσης ή την έντασης, με αποτέλεσμα να γίνονται δουλοπρεπείς.
Πρόκειται για μία τακτική επιβίωσης η οποία αποβλέπει στον κατευνασμό και την υποχώρηση προς αποφυγή της συναισθηματικής αναστάτωσης που συνεπάγεται η σύγκρουση.
Δυσκολία ν’ αποδεχτούν φιλοφρονήσεις
Μήπως κάθε φορά που ακούτε έναν καλό λόγο, αντί να τον δεχτείτε, αρχίζετε να σκέφτεστε γιατί μπορεί να σας τον είπε; Αμφισβητείς τα κίνητρά τους, αναρωτιέσαι αν είναι σαρκαστικά, ή ακόμα αρχίζεις να πιστεύεις ότι κάνουν λάθος.
Ακούγεται οικείο;
Για εκείνους που ήταν εισέπραξαν υποτίμηση από τους γονείς τους, η αποδοχή των φιλοφρονήσεων μπορεί να είναι ένας πραγματικός αγώνας. Έχουν την προϋπόθεση να πιστεύουν ότι δεν είναι άξιοι επαίνου, και όταν έρχεται ο τρόπος τους, αισθάνεται ξένο και άβολο. Στο μυαλό τους, περιμένουν πάντα, μετά τον καλό λόγο, ν’ ακολουθήσει σκληρή κριτική.
Είναι ένας σκληρός κύκλος, αλλά η κατανόηση αυτής της τάσης είναι το πρώτο βήμα για να επιτρέψετε στον εαυτό σας να δεχτεί και να απολαύσει τον έπαινο που πραγματικά αξίζει.
Φόβος συναισθηματικής έκφρασης
Οι άνθρωποι που υποτιμήθηκαν ως παιδιά από κάποιον γονέα, δυσκολεύονται να εκδηλώσουν τα αληθινά τους συναισθήματα. Από μικρή ηλικία έμαθαν ότι το να δείχνουν τα συναισθήματά τους, μπορεί να τους κάνει ευάλωτους στην κριτική ή τη γελοιοποίηση. Ως αποτέλεσμα, τα καταπνίγουν.
Δείχνουν πάντα γενναίοι και δυνατοί, ακόμη και όταν μέσα τους καταρρέουν. Οι άνθρωποι που έχουν υποστεί υποτίμηση ή περιφρόνηση, διακατέχονται από τον φόβο της έκφρασης ευαλωτότητας.
Κανένα συναίσθημα δεν είναι λάθος ή επαίσχυντο. Δεν μας κάνει αδύναμους, μας κάνει ανθρώπους.
Υψηλές επιδόσεις
Αν σε υποτιμούν οι γονείς σου, οι σημαντικοί άλλοι της παιδικής ηλικίας, δεν είναι δύσκολο να τους πιστέψεις. Εκείνοι που συχνά υποτιμώνται τους γονείς, συνήθως, στην ενήλικη ζωή τους, καταφέρνουν πάρα πολλά. Ωθούνται από την ανάγκη να αποδείξουν την αξία τους, να δείξουν στους επικριτές τους ότι είναι ικανοί και αξίζουν σεβασμό.
Κυνηγούν την επιτυχία ακατάπαυστα, συχνά διαπρέπουν στους τομείς που έχουν επιλέξει. Αλλά κάτω από αυτό το επίτευγμα βρίσκεται ένας βαθιά ριζωμένος φόβος αποτυχίας. Επειδή γι’ αυτούς, η αποτυχία δεν είναι μόνο μία φυσιολογική ανατροπή – είναι το επισφράγισμα των αρνητικών πραγμάτων που τους έχουν πει για τον εαυτό τους.
Ενώ τα επιτεύγματά τους είναι αξιέπαινα, είναι σημαντικό να θυμούνται ότι η αξία τους δεν συνδέεται με τα επιτεύγματά τους.
Ισχυροί αμυντικοί μηχανισμοί
Όταν είσαι συνεχώς υπό επίθεση, μαθαίνεις να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου. Είναι ένα βασικό ένστικτο επιβίωσης. Εκείνοι που συχνά υποβιβάζονται από τους γονείς τους, αναπτύσσουν ισχυρούς αμυντικούς μηχανισμούς.
Γίνονται υπερβολικά αμυντικοί στην παραμικρή κριτική ή προσλαμβανόμενη επίθεση, έτοιμοι να αντεπιτεθούν ή να αποσυρθούν σε μια στιγμή. Αυτές οι άμυνες θα μπορούσαν να τους είχαν εξυπηρετήσει καλά στην ταραχώδη παιδική τους ηλικία, παρέχοντας μια απαραίτητη ασπίδα κατά της συνεχούς υπονόμευσης.
Ωστόσο, στην ενηλικίωση, αυτές οι ίδιες άμυνες μπορούν να δημιουργήσουν εμπόδια, αναχαιτίζοντας τον σχηματισμό βαθιών, ουσιαστικών σχέσεων. Η αναγνώριση αυτών των αμυντικών μηχανισμών γι’ αυτό που είναι – ένα μέτρο προστασίας από το παρελθόν τους – είναι ένα ουσιαστικό βήμα προς την επούλωση και την ανάπτυξη.
Ψυχική ανθεκτικότητα
Παρά τις δυσκολίες, την υπερβολική σκέψη, την τελειομανία και όλα τα υπόλοιπα, υπάρχει ένα χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει πάνω από όλα τα άλλα σε εκείνους που συχνά υποτιμούσαν να μεγαλώνουν: η ανθεκτικότητα.
Έχουν ξεπεράσει την καταιγίδα της συνεχούς κριτικής και έχουν αναδειχθεί ισχυρότεροι για αυτό. Έχουν αντιμετωπίσει κατά μέτωπο αντιξοότητες και έχουν μάθει να προσαρμόζονται, να επιμένουν, να ξεπερνούν. Η ανθεκτικότητα δεν σημαίνει ότι δεν έχεις πέσει ποτέ.
Έχει να κάνει με το να σηκώνεσαι κάθε φορά που το κάνεις και, για όσους έχουν υποτιμηθεί, έχουν σηκωθεί ξανά και ξανά. Αυτή η ανθεκτικότητα είναι μια απόδειξη της δύναμής τους και της ικανότητάς τους να μετατρέπουν τον πόνο σε δύναμη. Δεν είναι απλά εντυπωσιακό, είναι ενθαρρυντικό!
Tips
Όλες οι παραπάνω συμπεριφορές, μπορούν να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε τον μακροπρόθεσμο αντίκτυπο της παιδικής ευθραυστότητας. Αυτές οι συμπεριφορές αντανακλούν την ικανότητα επιβίωσης και την ανθεκτικότητα, όχι την αδυναμία, που διαμορφώνεται από την έλλειψη επικύρωσης.
Η θεραπεία δεν είναι μία γραμμική πορεία – θα έχετε ανατροπές και πισωγυρίσματα. Αυτό που έχει σημασία, είναι να βρείτε το θάρρος να συνεχίσετε να προχωράτε μπροστά. Δεν είστε μόνοι και δεν σας καθορίζει το παρελθόν σας. Είστε ανθεκτικοί, δυνατοί και άξιοι—μην το ξεχνάτε ποτέ αυτό!
