Διαφήμιση - Advertisement
Αναμφίβολα, μια από τις πιο περίπλοκες και συναισθηματικά φορτισμένες σχέσεις της ζωής ενός ανθρώπου, είναι αυτή που έχει με τους γονείς του.
Ενώ για ορισμένους τυχερούς, η σχέση αυτή είναι κυρίως μια σχέση αγάπης και τρυφερότητας, υπάρχουν άνθρωποι που είναι αντιμέτωποι με αντιμαχόμενα, συγκρουσιακά συναισθήματα.
Τα ανάμικτα συναισθήματα προς τους γονείς, συχνά έχουν τις ρίζες τους στις παιδικές μας εμπειρίες και τον τρόπο με τον οποίο μας αντιμετώπιζαν οι γονείς στα πρώιμα, διαμορφωτικά χρόνια της ζωής μας.
Αν αναρωτιέστε για ποιον λόγο η σχέση σας με τους γονείς σας είναι τόσο περίπλοκη, ίσως αξίζει τον κόπο να ανατρέξετε πιο προσεκτικά στην παιδική σας ηλικία.
Οι άνθρωποι που έχουν σχέση αγάπης-μίσους με τους γονείς τους, είχαν συνήθως αυτές τις 8 εμπειρίες στην παιδική ηλικία
- Ασυνεπής συμπεριφορά από τους γονείς
- Υψηλές απαιτήσεις και πίεση
- Έλλειψη συναισθηματικής στήριξης
- Αντιστροφή των ρόλων
- Ανεπίλυτες συγκρούσεις
- Ευνοϊκή συμπεριφορά σε ένα παιδί
- Συναισθηματική ή σωματική απουσία
- Άρνηση αποδοχής
Ασυνεπής συμπεριφορά από τους γονείς
Ασυνεπής συμπεριφορά παρατηρείται όταν κατά την ανατροφή υπάρχουν απρόβλεπτες ψυχολογικές μεταπτώσεις μεταξύ καλοσύνης και σκληρότητας, αγάπης και απόρριψης.Αυτή η ασυνέπεια μπορεί να προκαλέσει βαθιά σύγχυση σε ένα παιδί, το οποία λαχταρά τη σταθερότητα και την προβλεψιμότητα.
Το αποτέλεσμα; Ανάμεσα στο γονιό και το παιδί, δημιουργείται σχέση αγάπης – μίσους όπου το παιδί μπορεί να θεωρεί τον γονιό τόσο ως τον πιο ένθερμο υποστηρικτή, όσο και ως τον σκληρότερο αντίπαλο.
Η εμπειρία αυτή κατά την παιδική ηλικία, επεκτείνεται και στην ενήλικη ζωή, συχνά επιδρώντας δυσμενώς στις σχέσεις μας.
Μπορεί ως ενήλικες, τα παιδιά που μεγάλωσαν με ασυνεπείς συναισθηματικά γονείς, να ελκύονται από ασταθείς συντρόφους ή να αντιμετωπίζουν ζητήματα εμπιστοσύνης.
Αλλά το να μεγαλώνεις με ασυνεπή γονεϊκή συμπεριφορά δεν σημαίνει και καταδίκη στον φαύλο κύκλο της ασυνέπειας.
Μέσα από την κατανόηση και την αυτογνωσία, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτά τα σύνθετα συναισθήματα και να χτίσουμε υγιέστερες σχέσεις.
Υψηλές απαιτήσεις και πίεση
Πολλά παιδιά μεγαλώνουν υπό τη διαρκή πίεση να είναι τέλεια.
Θέλουν να παιδιά τους να διαπρέπουν σε όλους τους τομείς, το σχολείο, τον αθλητισμό, τις φιλίες.
Η παρότρυνση προς την επιτυχία δεν είναι επιλήψιμη. Ωστόσο, οι πιεστικές προσδοκίες συχνά δημιουργούν δυσβάστακτο μεγάλο βάρος στους ώμους των μικρών παιδιών.
Κάθε εγχείρημα και προσπάθεια των παιδιών, επισκιάζεται από τον φόβο της αποτυχίας και της απογοήτευσης των γονιών. Οι γονείς εστιάζουν περισσότερο στις ελλείψεις και τα λάθη, συχνά μπαίνοντας σε συγκρίσεις και γεμίζοντας τα παιδιά με θλίψη και άγχος.
Η εμπειρία αυτή, μπορεί να δημιουργήσει μια σχέση αγάπης – μίσους ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά.
Από τη μια πλευρά, τα παιδιά αυτά πρέπει να νιώθουν ευγνωμοσύνη για την έμπνευση και την προσπάθεια για αριστεία, για την καλλιέργεια της φιλοδοξίας.
Από την άλλη, επιβαρύνονται από την πίεση, τη στέρηση της ανεμελιάς και της παιδικής ελευθερίας.
Έλλειψη συναισθηματικής στήριξης
Η συναισθηματική στήριξη από τους γονείς είναι ένα θεμελιακό στοιχείο στη διαμόρφωση της ψυχοσύνθεσης και της αυτοεκτίμησης των παιδιών.
Η συναισθηματική υποστήριξη αποτελεί το θεμέλιο της συναισθηματικής ευημερίας και της αυτοεκτίμησης ενός παιδιού.
Τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς συνεπή συναισθηματική υποστήριξη συχνά αισθάνονται παραμελημένα ή παρεξηγημένα. Μπορεί να αγωνίζονται να δημιουργήσουν ασφαλείς σχέσεις και να αναπτύξουν μια σχέση αγάπης-μίσους με τους γονείς τους.
Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Psychology and Aging, συμπέρανε ότι τα παιδιά που δεν έχουν λάβει συναισθηματική υποστήριξη από τους γονείς τους είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν κατάθλιψη και χρόνια προβλήματα υγείας στην ενήλικη ζωή.
Αυτά τα παιδιά συχνά ταλαντεύονται μεταξύ συναισθημάτων αγάπης και πίκρας ή παραπόνου προς τους γονείς τους, αντανακλώντας τις ανεκπλήρωτες συναισθηματικές ανάγκες τους.
Η κατανόηση της σημασίας της συναισθηματικής υποστήριξης μπορεί να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε αυτά τα ζητήματα και να οικοδομήσουμε υγιέστερες σχέσεις με τα δικά μας παιδιά ή ακόμα και με τους γονείς μας ως ενήλικες.
Αντιστροφή των ρόλων
Αντιστροφή των ρόλων παρατηρείται όταν τα παιδιά αναγκάζονται να αναλάβουν τους ρόλους και τις ευθύνες ενός γονέα, συχνά εις βάρος των δικών τους αναγκών και επιθυμιών.
Αυτό παρατηρείται όταν οι γονείς απουσιάζουν, παραμελούν ή όταν είναι απορροφημένοι από τα δικά τους θέματα, ή σε περιπτώσεις εθισμού ή διαταραχών ψυχικής υγείας.
Τα παιδιά που αναλαμβάνουν βαριές ευθύνες από μικρή ηλικία, αναπτύσσουν περίπλοκη σχέση με τους γονείς τους.
Από τη μια πλευρά, μπορεί να έχουν αναπτύξει ισχυρό αίσθημα ευθύνης και ανεξαρτησίας. Πρέπει να είναι περήφανα που έχουν μάθει να χειρίζονται ευθύνες δυσανάλογες με την ηλικία τους.
Από την άλλη πλευρά, μπορεί να αισθάνονται θυμό προς τους γονείς τους για τη στέρηση της παιδικής ανεμελιάς.
Η σχέση γονιού με το παιδί σ’ αυτή την περίπτωση, είναι ιδιαίτερα περίπλοκη.
Όσο και αν τα παιδιά αγαπούν τους γονείς τους και όσο και αν αυτή η αντιστροφή ρόλων, τα έχει ωριμάσει, κουβαλούν τη δυσαρέσκεια για την παιδική ηλικία που δεν έζησαν.
Ανεπίλυτες συγκρούσεις
Ο απόηχος των ανεπίλυτων συγκρούσεων μπορεί να μας στοιχειώνει για πολλά χρόνια.
Για μερικούς από εμάς, αυτές οι συγκρούσεις ανάγονται στην παιδική μας ηλικία, όπου δημιουργήθηκαν αρχικά οι παρερμηνείες και οι συγκρούσεις.
Αυτές οι εμπειρίες μπορούν να δημιουργήσουν μια βαθιά αίσθηση πόνου και δυσαρέσκειας.
Μπορούν να οδηγήσουν σε αισθήματα απαξίωσης, να μας κάνουν να διαμορφώσουμε την πεποίθηση ότι τα συναισθήματά μας είναι άνευ αξίας.
Ωστόσο, δεν μπορούμε να σταματήσουμε ν’ αγαπάμε τους γονείς μας. Οι άνθρωποι που μας έφεραν σ’ αυτόν τον κόσμο, μας νοιάστηκαν και μας φρόντισαν.
Η σχέση γονιών – παιδιών είναι ένα περίπλοκο δίκτυο αγάπης και μίσους, σεβασμού και δυσαρέσκειας.
Δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά η αναγνώριση των ανεπίλυτων συγκρούσεων και η αντιμετώπισή τους μπορεί να βοηθήσει στην επούλωση των πληγών του παρελθόντος.
Πρέπει να δούμε τους γονείς ως ανθρώπους με ελαττώματα και αδυναμίες, όπως εμείς.
Ευνοϊκή συμπεριφορά σε ένα παιδί
Οι γονείς δεν πρέπει να δείχνουν ευνοϊκή μεταχείριση προς ένα παιδί. Ωστόσο, ακόμη και ακούσια ή υποσυνείδητα, αυτό μπορεί να συμβαίνει.
Η ευνοιοκρατία ανάμεσα στα αδέλφια, δυσχεραίνει την μεταξύ τους σχέση ακόμη και στην ενήλικη ζωή. Τα παιδιά που έχουν αδικηθεί η παραμεληθεί, γίνονται ενήλικες που αναζητούν διαρκώς τον θαυμασμό και την αποδοχή των άλλων.
Το παράπονο της ευνοϊκής μεταχείρισης, μπορεί να δημιουργήσει μόνιμα αισθήματα δυσαρέσκειας.
Συναισθηματική ή σωματική απουσία
Η συναισθηματική παρουσία του γονιού είναι εξίσου σημαντική και πολύτιμη και τη φυσική.
Βέβαια, η συναισθηματική απουσία, είναι πιο ανεπαίσθητη, αλλά εξίσου καταστροφική. Το στρες, οι δουλειές, οι υποχρεώσεις μπορεί να καταλαμβάνουν το μυαλό ενός γονιού, τη στιγμή που υποτίθεται ότι αφιερώνει χρόνο στο παιδί του.
Η απουσία αυτή, μπορεί ν’ αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στον ψυχισμό μας.
Μπορεί ακόμη και ως ενήλικες να κουβαλάμε τη δυσαρέσκεια και την μοναξιά. Οι ανασφάλειες από την εγκατάλειψη, μπορεί να μας στοιχειώνουν ακόμη και στην ενήλικη ζωή.
Άρνηση αποδοχής
Στην καρδιά των περισσότερων σχέσεων αγάπης – μίσους, βρίσκεται η ανάγκη της αποδοχής.
Ως παιδιά, περιμένουμε από τους γονείς μας αναγνώριση και αποδοχή. Όταν τα συναισθήματα, οι σκέψεις ή τα επιτεύγματά μας απορρίπτονται ή αγνοούνται, μπορεί μέσα μας να εδραιωθούν αισθήματα αυτό – απαξίωσης και έλλειμα αυτοπεποίθησης.
Αυτή η έλλειψη αναγνώρισης, μπορεί να δημιουργήσει μια επιτακτική ανάγκη αποδοχής από τους άλλους στην ενήλικη ζωή.
Μπορεί μεγαλώνοντας, να νιώθουμε την ανάγκη ν’ αντλούμε από τους άλλους την πολυπόθητη έγκριση και αναγνώριση της αξίας μας.
Η αγάπη για τους γονείς είναι συνυφασμένη με τη δυσαρέσκεια και την πίκρα για τις συναισθηματικές ουλές που μας άφησαν.
Ποτέ δεν είναι αργά για δώσουμε εμείς στον εαυτό μας την αναγνώριση που έχουμε ανάγκη και ν’ αναγνωρίσουμε την αξία μας.
Tip: Η σημασία της κατανόησης
Η επίγνωση των συνεπειών των παιδικών εμπειριών, είναι ένα σημαντικό βήμα προς την επούλωση των τραυμάτων και την εξέλιξη.
Η αναγνώριση των παραπάνω εμπειριών, μπορεί να προσφέρει μια βαθύτερη κατανόηση της σημερινής δυναμικής της σχέσης με τους γονείς.
Η επίγνωση μπορεί δημιουργήσει το κατάλληλο έδαφος για πιο ουσιαστικές συνομιλίες, περισσότερη ενσυναίσθηση, και να καλλιεργήσει μια υγιέστερη σχέση.
Έτσι θα καταφέρουμε να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο και να εμπνεύσουμε ασφάλεια στα παιδιά μας, ακόμη και αν οι δικοί μας γονείς δεν έκαναν το ίδιο.
Πηγή: enikos
.jpg)
